Podstawy koncepcji polskiej polityki wschodniej głoszonej przez Jerzego Giedroycia w okresie powojennym ukształtowały się przed rokiem 1939 na łamach redagowanych przez niego periodyków ,,Buntu Młodych" i "Polityki". Kluczową rolę w tym dziele odegrał Adolf Bocheński, najwybitniejszy przedstawiciel środowiska młodych konserwatystów. Antologia, którą czytelnik dostaje do ręki, składa się z jego tekstów poświęconych polskiej polityce wschodniej i polityce narodowościowej, które ukazały się w latach trzydziestych i w czasie wojny. Jaki ma sens lektura tych tekstów po sześćdziesięciu latach od śmierci Autora, w momencie, w którym związek między niezależnością Ukrainy a bezpieczeństwem Rzeczypospolitej wydaje się najzupełniej oczywisty? Czy może być wartościowa dla osób niezajmujących się historia myśli politycznej? Gdybym miał odpowiedziec na to pytanie w formule najprostszej, wskazałbym na jakość i rzadkie we współczesnej publicystyce bogactwo argumentacji Adolfa Bocheńskiego, czyli na to, co decyduje o żywotności myśli politycznej i jej aktualności.
